Het Klimaatcircus is bedacht door Stichting Op Roet. Projectleider Ingrid Docter: “Wij maken vooral theater waarin kunst en maatschappelijke vraagstukken bij elkaar komen. We hebben bijvoorbeeld een voorstelling gemaakt om nieuwkomers een gezicht te geven en zijn we bezig geweest met cultureel erfgoed. Ook klimaatverandering houdt ons bezig. Vandaaruit ontstond het idee om ‘iets beeldends met het klimaat te gaan doen’. Met dat plan zijn we langs wethouders en commissies gegaan. Er was zeker belangstelling, maar we waren eigenlijk iets te vroeg. Tot we in contact kwamen met Koos Brouwer, die kartrekker is voor klimaatadaptatie in Westfriesland. Zijn reactie was: jullie zijn niks te vroeg! We staan met klimaatadaptatie voor een grote opgave waar we via zo veel mogelijk kanalen zo veel mogelijk mensen bij moeten betrekken. Hij zag net als wij theater als een mooie manier om bewustwording voor dit onderwerp te creëren." 

Westfries zeehaver
Het balletje ging rollen en Op Roet zette een wervelende, interactieve show in elkaar, toegesneden op deze regio. Waarin wadi’s, clusterbuien, Westfries zeehaver en zilte kool de revue passeren. Waarin het publiek wordt uitgedaagd en waarin grote projectieschermen moeder aarde in al haar schoonheid en kwetsbaarheid naar binnen halen. “We wilden dat het ondanks het zware onderwerp een voorstelling zou zijn waar je blij van wordt”, zegt Ingrid. “En die mensen het gevoel geeft: ik kan er zelf ook iets aan doen!” Sterre Mentink, die naast Gerard Venverloo de hoofdrol van kleindochter afwisselt met Sanna Schimmelpenninck, merkt dat het werkt: “Ik hoor van veel bezoekers dat ze zich zeer vermaakt hebben, en dat ze ook verrast waren door feiten die in het quizonderdeel voorbij komen. Dat 94% van de ijskappen aan het eind van deze eeuw gesmolten is als we niets doen, vond ik zelf ook behoorlijk schrikken.”

Iedereen kan iets doen
Het mooie aan de voorstelling vindt zij dat er voor iedereen handelingsperspectief in zit. “Net als veel mensen van mijn leeftijd zie ik dat wij de volgende generatie zijn die geraakt gaat worden door klimaatverandering. Dat geeft soms een machteloos gevoel: wij hebben bijvoorbeeld geen huizen waar we zonnepanelen op kunnen leggen of die we kunnen isoleren. De voorstelling laat zien: niet iedereen kan hetzelfde doen, maar we kunnen wel allemaal íéts doen. Al is het maar korter onder de douche staan of boodschappentassen hergebruiken. En ook mijn rol in het stuk zie ik als een bijdrage: daarmee help ik ook weer de bewustwording te vergroten.”